Bedri Rahmi Eyüboğlu Sözleri

Kimi eskidiği için yaşar  Kimi yaşadıkça eskir  Ne tohumda keramet  Ne toprakta  Ne başakta  Marifet yaşamakta.

Büyük şehirlere bağlanma,
öyle bir şehre yerleş ki,
küçük olsun fakat bizim olsun.
sokaklarında tanımadık yüz,
ensesine şamar atmayacağın kimse dolaşmasın.
her ağacına elin,
her karış toprağına terin değsin.
ve kuytu evlerden birinde
senden habersiz ölenler olmasın.

Önde zeytin ağaçları, arkasında yar
Sene 1946
Mevsim sonbahar
Önde zeytin ağaçları neyleyim
Dalları neyleyim
Yar yoluna dökülmedik yolları neyleyim
Yar, yar! Seni kara saplı bir bıçak gibi sineme sapladılar.
Değirmen misali döner başım
Sevda değil bu bir hışım
Gel gör beni darmadağın
Tel tel çözülüp kalmışım
Yar, yar
Canımın çekirdeğinde diken
Gözümün bebeğinde sitem var.

Ne zaman bir köy türküsü dinlesem, şairliğimden utanırım.

En azından üç dil bileceksin
En azından üç dilde
Ana avrat dümdüz gideceksin
En azından üç dil
Çünkü sen ne tarih ne coğrafya
Ne şu ne busun
Oğlum Mernus
Sen otobüsü kaçırmış bir milletin çocuğusun.

Ne yana dönsem nafile,
yüreğim sana çevrili.      

Evvela dişlerimiz döküldü sonra saçlarımız arkasından birer birer arkadaşlarımız. 

Saksılarda hep aynı karanfiller açıyor Tanrım. 
Niçin, biz bir defa doğuyoruz.

İstanbul deyince aklıma kuleler gelir.
Ne zaman birinin resmini yapsam öteki kıskanır.
Ama şu Kızkulesi'nin aklı olsa,
Galata kulesine varır.
Bir sürü çocukları olur.

Gel çıkalım sevgilim gel
Gel kurtaralım birler hanesinden
Çekelim gidelim bir uçtan uca
Açalım yüreğimizin kapılarını sonuna kadar
Sevelim sevelim sevelim
Sevebileceğimiz kadar.

Eskici. Eskiden yeterdim kendime. Artardım bile. Şimdi ne yapsam nafile!  Ve Kim demiş 'can eskimez' diye. Bu can tedirgin tende. Can da eskimiş. Ben de.  

Sevmek güzel meslek, ama zor.
Can dayanıyor dayanmasına ama yürek gitti gidecek.