Yaşamı hissetmiyordum; değer yargılarıyla ilgili her kavramın
dolaşımı, bende, kurumuş bir ırmaktı. Yaşam, bir nesne, bir biçim
değildi bende; bir dizi mantık yürütmeydi yalnızca.
Ben, Antonin Artaud, kendimin oğluyum, kendimin babası, annesi ve kendimin kendisiyim.
Yorumlar
Yorum Gönder